Porównywanie ze sobą symboli oraz obiektów, które zostały zdefiniowane niezależnie, da nam ten same efekt - fałsz.

Jedynie porównywanie tych samych stałych, które przechowują dany obiekt lub symbol zwróci prawdę.

Wówczas porównywane będą rzeczywiście te same obiekty/symbole, przechowywane w pamięci pod adresem na który wskazuje dana stała.

Na tym etapie podobieństwa obiektów i symboli z grubsza się kończą.

Symbole z natury służą do utworzenia unikalnej wartości.

Nie są też konwertowane do ciągu znaków w sytuacjach wymuszających tego typu operację.

test[sym1] i test[sym2] zalogują do konsoli "Foo" i "Bar".

Co ważne, test[Symbol()] zwróci undefined, bo jak już wcześniej ustaliliśmy, każdy nowo utworzony symbol jest unikalny.

Jednocześnie własności zdefiniowane za pomocą symboli nie będą widoczne po zalogowania do konsoli obiektu test (będą prywatne).

Nazwy własności w test[obj1] i test[obj2] ulegną konwersji do ciągu znaków "[object Object]".

Istotne jest aby omyłkowo nie zinterpretować takiego zapisu jako tablicy z elementami object i Object.

"[object Object]" to zwykły ciąg znaków powstający w wyniku konwersji ({}).toString()

Ten sam ciąg znaków użyty dwukrotnie jako nazwa własności obiektu test powoduje, że każde kolejne jego użycie nadpisuje poprzednio zdefiniowaną własność o tej samej nazwie.

test[obj1] i test[obj2] logują do konsoli "Qux" bo taka wartość została przypisana jako ostatnia dla test["[object Object]"].