Proxy umożliwia ustanowienie pełnomocnictwa dla danego obiektu.

Oznacza to, że poprzez new Proxy(greeting, {}), tworzymy nowy obiekt proxy {}, który będzie zachowywał się tak jak obiekt greeting.

Wszystkie operacje na takim obiekcie w tym np. modyfikacje własności message2, będą miały odzwierciedlenie w oryginalnym obiekcie, czyli zmiany zajdą zarówno w obiekcie proxy1 jak i greeting.

Na tym etapie proxy przypomina stworzenie aliasu obiektu np. poprzez proxy1 = greeting.

Mamy więc przypisanie przez referencję i modyfikowanie obiektu proxy1 jest tożsame z modyfikowaniem obiektu greeting.

Proxy umożliwia jednak dodanie dodatkowej logiki, która zostanie wykonana w imieniu oryginalnego obiektu.

Możemy w ten sposób dodać np. walidację setter'ów, przez co przed modyfikacją oryginalnego obiektu, obiekt proxy najpierw wykona własny kod i dopiero w nim zdecyduje czy dana modyfikacja może zostać wykonana.

Tworząc obiekt validator i ustawiając go jako proxy dla obiektu greeting poprzez new Proxy(greeting, validator), blokujemy możliwość ustawienia własności message2 na wartość no one.

proxy2.message2 = "no one" staje się więc niedozwolone i nie zmodyfikuje ani obiektu proxy ani obiektu oryginalnego.

Jeśli aktywujemy tryb ścisły, to ze względu na taką niedozwoloną akcję, wyrzucony zostanie błąd 'set' on proxy: trap returned falsish for property 'message2'.